Filozofia języka. Kształtowanie myśli

Język naturalny jest funkcją ludzkiej natury i kultury oraz umysłowego poznania i doświadczenia. Utożsamianie języka z umysłem jest poznawczym nieporozumieniem. To nie język myśli, lecz umysł. To nie język jest kreatywny, lecz umysł. Zarazem bez języka, bez umysłu lingwistycznego, nie byłoby socjokultury. To nie język, lecz umysł włada poznaniem, kreowaniem, postępowaniem. Na gruncie zdroworozsądkowym i potocznym język etniczny stanowi osobliwe narzędzie dające się przyrównać do "interpretacyjnych okularów", częściowo narzucających widzenie, przeżywanie i rozumienie siebie, innych, środowiska i rzeczywistości.

Za równoważne zakresowo należy uznać trzy fundamentalne pytania: pytanie o rzeczywistość, pytanie o prawdę, pytanie o język, gdzie pytanie o rzeczywistość, z którym mają korespondować zdania, jest w istocie pytaniem o definicję prawdy. Logika jest wypadkową prawdy i języka, gdzie prawda odwołuje się do języka i rzeczywistości. W tym kontekście pojawia się problem symetrii form logicznych wyznaczających strukturę języka względem form logicznych wyznaczających strukturę rzeczywistości. Zarazem język stanowi narzędzie zniekształcające myśl. [...]

Monografia zawiera trzy główne rozdziały:

Rozdział I Teoria języka.
Rozdział II Znak a zadanie.
Rozdział III Język teorii.
Konkluzje.

Z recenzji prof. dr. hab. Józefa Sowy