"Ja" Konwickiego

Judith Arlt napisała dotąd dwie książki o Tadeuszu Konwickim, niniejsza praca jest trzecią, co nasuwa skojarzenia ze strategią autora Czytadła, komponującego swe utwory w trzyczęściowe sekwencje. 

Pisząc o Konwickim, Judith Arlt delikatnie stylizuje, buduje wywód tak, by przypominał on swój przedmiot, by w narracji naukowej ( organizacji tekstu, stylistyce, składni, leksyce) rozpoznawalne stawały się chwyty, które uważnemu Czytelnikowi kojarzyć się będa z charakteryzowaną w książce prozą artystyczną.

Judith Arlt pisze o Konwickim i o sobie-w roli badaczki Konwickiego. Autorka raz po raz wypada z kolein klasycznej narracji naukowej i zbacza w stronę anegdotyczności, fabularności, autobiograficzności. Wtedy właśnie styka sie z fikcyjnym Kojranem, tym bratem-bliźniakiem Konwickiego. Wchodzi w przestrzeń fikcji, staje się częścią świata, którym zarządza Mistrz.

SPIS TREŚCI

Wstęp

Podziękowania

Wykaz skrótów

I. Formy narratorskiego "ja" 

I.1. Kompetencja

I.2 Rozszczepienie struktury narracyjnej 

I.3. Oddawanie głosu

II. Formy eseistycznego "ja"

II.1 "O sobie nie warto" - Kalendarz i klepsydra (1976, 2005)

II.1.1. Instancja nagłówkowa

II.1.2. Rok 1974

II.1.3. "O sobie nie warto"

II.2. "Ale to nie byłem ja" - Wschody i zachody księżyca (1982)

II.2.1. Bez cenzury

II.2.2. Rok 1981

II.2.3. "Ale to nie byłem ja"

II.3. "Ja jestem podobny do was wszystkich" - Nowy Świat i okolice (1986)

II.3.1. Rutyna

II.3.2. Nowy Świat

II.3.4. "Ja jestem podobny do was wszystkich"

III. "Ja" Konwickiego

III.1. Portret zbiorowy

III.2. Bóg konstelacji

III. 3 J.A.