Dom - szkoła - skauting (Trójkąt wychowawczy)

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939. 

Reprint z 1919 r. "Dom - szkoła - skauting".

Wychowanie ma być sztuką prowadzenia człowieka w pierwszych jego latach życia. Wychowawca zatem ma w okresie najpodatniejszym na wpływy zewnętrzne podać wychowankowi pewne zasady, wpoić je i tak utrwalić, aby one pozostały na całe życie przewodnią drogą wychowanka; wyrażając się inaczej — wychowanie ma tak urobić duszę młodzieńca, aby ona w każdym zagadnieniu życiowym znalazła możność rozwiązania i ustosunkowania się do niego w pewnej zawsze jednakowej tzn. ściśle odznaczającej się, charakterystycznej formie. Wychowawca chcąc spełnić to zadanie, musiałby towarzyszyć krok w krok młodzieńcowi i bądź to odsłaniać mu stopniowo tajemnice życiowe, bądź też doradzać mu zajęcie odpowiedniej pozycji przy wynurzającej się okoliczności tzn. albo wprost sztucznie wywołać zjawisko życiowe i kontrolować sposób ustosunkowania się wychowanka do niego, albo czekać na samo zjawienie się tego i pomóc zająć stanowisko godne i odpowiadające ogólnym, przyjętym formom zwyczajowym.

Takim wychowawcą jednak człowiek być nie może. Nie może dlatego, że 1o nie zna wszystkich zagadnień życiowych, 2o wpływ wychowawczy kończy się z pewną chwilą i jest to obustronnem życzeniem tak wychowawcy jak i wychowanka, aby możliwie najprędzej stanąć samodzielnie. Rolę wychowawcy obejmuje w całości zatem potężny czynnik, którego wpływ się nie kończy nigdy i który mieści w sobie i zna wszystkie zagadnienia — a tym jest życie.