Edukacyjne prowokacje Wykorzystanie etnografii performatywnej w procesie kształcenia doradców

Książka jest adresowana zarówno do studentów, jak i osób prowadzących zajęcia.  Zawiera metodyczne wskazówki prowadzenia zajęć dla studentów z powyższych i pokrewnych kierunków. Prezentuje też sposób organizowania wydarzeń dziejących się w ramach działalności uniwersytetu, a które można zastosować we własnej przyszłej praktyce zawodowej, jak i w konstruowaniu refleksji nad własnym rozumieniem roli doradcy. Co więcej, stanowi przykład połączenia refleksji teoretycznej z opisem działania w praktyce, co może być interesujące z punktu widzenia edukacji akademickiej i może być ciekawym poznawczo przykładem na „spotkanie się” teorii i praktyki.

Książka „Edukacyjne prowokacje. Wykorzystanie etnografii performatywnej w procesie kształcenia doradców” ukazuje trzy projekty/prowokacje, których celem było sceniczne aranżowanie (na zielonogórskim rynku) sytuacji poradniczych znanych z etnograficznych doświadczeń, badań, notatek. Wykorzystano doświadczenia (niewielkie jeszcze) etnografii performatywnej, która umożliwia przywołanie przeszłych doświadczeń (w tym wypadku – poradniczych), po to by je zainscenizować, doświadczyć na nowo oraz poddać refleksji. Zastosowanie tej właśnie strategii pozwoliło „ofiarować” pracownikom naukowym, doradcom i studentom poradnictwa (przyszłym doradcom) okazję do niecodziennego, akademickiego doświadczenia tego co jest realnie doświadczaną poradniczą praktyką. To właśnie prowokowanie poradniczej refleksji, rozumienia poradniczych światów doradców i radzących się, zmiana w stereotypowym i potocznym myśleniu o pomocowych działaniach było podstawowym celem edukacyjnych prowokacji. Prowokacje osadzono nie tylko w sytuacjach poradniczych znanych nam z życia codziennego, w sytuacjach doświadczanych, podzielanych, będących naszym stałym „wyposażeniem”, ale osadzono je w przestrzeniach, w których te poradnicze sytuacje są doświadczane, w których są one inicjowane, w których trwają, bywają finalizowane lub zrywane. Usytuowanie wszystkich trzech projektów w przestrzeni miasta miało między innymi na celu „wyprowadzenie” edukacji akademickiej poza mury uczelni, jako szczególne uzupełnienie klasycznych zajęć prowadzonych w salach ćwiczeniowych, dając w ten sposób wszystkim uczestnikom istotne poradnicze doświadczenie.         

Edukacyjne prowokacje to nie tylko zapis doświadczeń autorek w pracy doradczej i działalności edukacyjnej, ale także źródło refleksji nad przyjętymi rozwiązaniami, koncepcjami i pojęciami z zakresu profesjonalizmu. Podjęcie praktyki badawczej pozwoliło inaczej spojrzeć na obszary poradnictwa i edukacji, zaś czytelnikom - poszerzyć swoje kompetencje oraz przekonać się, że doradca powinien być również refleksyjnym badaczem nowych idei i koncepcji. Efektem tego może być redefinicja siebie jako doradcy czy nauczyciela, a także zmiana sposobu dotychczasowego postrzegania rzeczywistości i otwarcie się na nietypowe metody i formy, stosowane w procesie kształcenia...(fragment recenzji)

Spis treści:

Wstęp        

Rozdział I
Rozumienie profesjonalizmu a kształcenie doradców      
1. Między profesją a zawodem (od uwolnienia do zniewolenia)      
2. Profesjonalizm nowoczesny       
3. Niejednoznaczność oczekiwań      
3.1. Niejednoznaczność oczekiwań w obszarze edukacji       
3.2. Niejednoznaczność oczekiwań w obszarze pracy zawodowej       
3.3. Niejednoznaczność oczekiwań w prowadzonych refleksjach
„nad” i „w” praktyce poradniczej       

Rozdział II
Drzewo wsparcia – doświadczanie i rozumienie
problemów społecznych      
1. Gry miejskie      
2. Opis projektu Drzewo wsparcia       
3. Rekrutacja i wzajemne relacje uczestników gry      
4. Edukacja przez rozwiązywanie problemów w grupie      
5. Superwizja i podział ról w konstruowaniu projektu      
6. Doświadczanie problemów przez zmienność ról    
7. Redefinicje i rekonstrukcje – „stawanie się” przez uczestnictwo      
Podsumowanie projektu       
Konspekty do zajęć dydaktycznych wraz z komentarzem      

Rozdział III
Etiudy poradnicze – o weryfikacji metod pracy doradców      
1. Dlaczego etiuda?      
2. Konstruowanie etiud – pomaganie oferowane      
3. Dekonstruowanie Etiud poradniczych –
trudności w realizacji projektu       
3.1. Poradnictwo w mało przyjaznych miejscach       
3.2. Poradnictwo na ulicy, czyli spotkanie dwóch obcych (Innych)      
3.3. Mało aktywny udział w praktyce poradniczej      
4. Rekonstruowanie Etiud poradniczych – pomaganie „sterowane” (?)       
5. Prospektywna pomoc komunikacyjna 
Podsumowanie projektu    
Konspekty do zajęć dydaktycznych wraz z komentarzem      

Rozdział IV
Stragan dobrych rad – wokół poradniczych ofert      
1. Po co metafora?      
2. Dlaczego „stragan”? Opis idei      
3. Przestrzeń dla poradniczego doświadczenia       
4. Stragan dobrych rad jako przestrzeń dla studiowania
poradniczej praktyki      
5. Możliwe interpretacje    
6. Poradnictwo na poczekaniu      
7. Osobiste oceny uczestników      
8. „Przekonywanie jest bezpłodne”      
9. Odpowiedzialność i zaufanie      
Podsumowanie projektu    
Konspekty do zajęć dydaktycznych wraz z komentarzem      

Rozdział V
Konstruowanie poradniczych doświadczeń
i umiejętności      
1. Uczenie się/rozumienie roli doradcy      
2. Poradnicze doświadczenie i refleksja w praktyce   
3. Stawanie się doradcą w codzienności      
4. Doradca jako refleksyjny badacz      

Rozdział VI
Refleksje nad możliwością i efektami zastosowania
etnografii performatywnej w procesie/metodyce
kształcenia doradców    
1. Refleksyjna praxis    
2. Etnografia performatywna jako akademicki konstrukt  
3. Moc zaangażowania      
4. Moc doświadczenia i doświadczania      

Zakończenie      

Bibliografia