Etyczność funkcjonariusza policji

Specyficzne kompetencje i obowiązki, jakie posiadają funkcjonariusze policji, w tym prawo do użycia siły, muszą wiązać się z odpowiednim fundamentem moralnym, aby tych uprawnień nie używać w sposób sprzeczny nie tylko z prawem, ale i ze społecznym poczuciem sprawiedliwości. Ma to zarówno uchronić tę służbę przed degeneracją i dać narzędzie oczyszczania własnych szeregów z osób niegodnych munduru, jak i zapewnić właściwe, doniosłe, pełne szacunku i zaufania społeczne postrzeganie tej służby. Autor zauważa, iż dominująca w społecznej rzeczywistości, typowa dla postmodernizmu atmosfera negacji wartości skutkuje erozją etosu służb mundurowych, w tym policji. Autor stawia sobie za cel przywrócenie kategoriom moralnym należnego miejsca w służbach związanych z dbałością o szeroko rozumiane bezpieczeństwo.

Spis treści:

Wstęp

Rozdział 1. Wprowadzenie w tematykę pracy i przyjęta metodologia

Rozdział 2. Miejsce etyki w dzisiejszej rzeczywistości społecznej

Rozdział 3. Etyczność policyjna z perspektywy etyki administracji

Rozdział 4. Etyczność funkcjonariusza polskiej policji: geneza i pola zagrożeń

Rozdział 5. Idee a świat społeczny. Implementacja idei poprzez trening psychologiczny

Rozdział 6. Wybrane elementy socjologii i filozofii prawa

Rozdział 7. Teoria zarządzania: wartości a kultura organizacyjna

Rozdział 8. Idealna biurokracja Maxa Webera i jej krytyka u Krzysztofa Mertona

Rozdział 9. Niektóre dalekowschodnie wątki kultury bezpieczeństwa w dobie globalizacji

Zakończenie. Wnioski i postulaty
Bibliografia