Ewaluacja w polityce publicznej

Książka przeznaczona jest dla wszystkich aktywnych w życiu publicznym, w tym szczególnie tych, którzy pracują w instytucjach publicznych lub aspirują do aktywnego wpływania na plany i decyzje instytucji publicznych.

Ze Wstępu:

Zebrane w tym tomie prace mają na celu pokazanie złożoności funkcji ewaluacji oraz warunków jej efektywnego stosowania. Pokazują one fundamentalne problemy, które należy brać pod uwagę, kiedy formułowane są oczekiwania pod adresem konkretnych metod ewaluacji. Traktują o roli wskaźników w konstruowaniu ewaluacji (artykuł Carol Fitz-Gibbon), o dylematach dyskontowania wartości dóbr przyszłych (artykuł Kimberly A. Wade-Benzoni), o zasadach ewaluacji komparatywnej (artykuł Pirkko Vartiainena), o relacjach teorii ekonomii i praktyki ewaluacyjnej (artykuł Roberta Picciotto), o specjalnych wyzwaniach ewaluacji w obszarze opieki socjalnej (artykuł Toma Seftona), o problemach zarządzania niepewnością w projektach związanych z pomocą rozwojową (artykuł Kima Forssa i Knuta Samseta), o rosnącym znaczeniu audytu publicznego (artykuł Toma Linga), o relacjach między badaniami ewaluacyjnymi a ewaluacyjną praktyką (artykuł Abdula Khakee), o teorii przyczynowo-skutkowej jako podstawie analiz ewaluacyjnych (artykuł Stuarta Nagela), o metodzie analizy kosztów i korzyści (artykuł Aleksandra Surdeja i Marcina Kędzierskiego), o wyzwaniach ekstrapolacji (artykuł Eugena Bardacha) oraz refleksję o kierunkach rozwoju ewaluacji w Europie (artykuł Fransa Leeuwa).

Proponujemy lekturę tych tekstów, gdyż łącznie pozwalają wskazać warunki, które zwiększają społeczne korzyści z ewaluacji. Teksty te nie składają się na żaden podręcznik czy podejście ewaluacyjne. Są potrzebne dlatego właśnie, że w Polsce praktyka ewaluacyjna o kilka długości wyprzedziła badania ewaluacyjne.

Chociaż przygotowano tysiące raportów ewaluacyjnych, to nie ma pewności, że przekładają się one na poprawę polityk publicznych i funkcjonowanie publicznych instytucji.