Jeszcze nadzieja

'Pomyślałam, że choć zajmuję się od lat edukacją i pedagogiką z ludzką twarzą3, mogłabym teraz właśnie upowszechnić odpryski moich przemyśleń, marzeń, tęsknot i nadziei w nowej formie. I tak powstało 106 trójwersów, podzielonych na siedem rozdziałów. Ich odrębność, „nietypowość” w stosunku do klasycznych form haiku wiąże się z tym, że dość mocno są one osadzone nie tylko w ogólnoludzkiej tematyce istnienia człowieka, ale i w rzeczywistości współczesnej.

Nawiązują do znanych w kulturze zjawisk („Poezji koniec?”), do przemian społecznych i trudnych spraw codziennego życia.

Starałam się większość moich miniaturek poetyckich zmieścić w obrębie 17 sylab jako podstawy japońskiego haiku (5 + 7 + 5), choć zdarzyły się pewne odstępstwa usprawiedliwione (sądzę) chęcią uniknięcia sztucznego „ucinania” sensu formą gatunku...'

3 Od roku 1996 w krakowskiej Oficynie Wydawniczej „Impuls” wydałam 12 tomów książek pedagogicznych o dziecku w serii „Nauczyciele – Nauczycielom”. Są to m.in.: Dziecko w świecie marzeń (1996), Dziecko w świecie muzyki (2000), Dziecko w świecie współdziałania (2001). W ich pisaniu wzięło udział około 65 autorów.

„Haiku: wiersz opisujący istotę żywo odczutej chwili, w której natura łączy się z naturą ludzką. Zwykle haiku napisane jest w trzech nierymowanych wersach, w siedemnastu lub mniej sylabach”.

Definicja ta wskazuje na kilka ważnych cech. Po pierwsze, haiku jest wierszem krótkim. Po drugie, łączy poetę z pozaludzką naturą. Po trzecie, szczególny rodzaj postrzegania, „istota żywo odczutej chwili”, jest tym, co haiku wyróżnia. Pierwszy i trzeci element są podkreślane przez poetę i redaktora Cora van den Heuvela: „Haiku wyróżnia się zwięzłością, postrzeganiem i świadomością, nie zaś ustaloną liczbą sylab”.

Książka dostępna także w wersji elektronicznej:

Wstęp

Część pierwsza

Moje polskie haiku

1. Poezji koniec?

2. Drzewa strwożone

3. Sprawy zwyczajne

4. Światy dziecka

5. Czekanie

6. Nadzieja

7. O nienazwanym, czyli co nam w duszy gra

Część druga

O mikroformach, czyli dialog z sobą i Czytelnikiem

1. Mikroformy: co to takiego?

2. Narodziny japońskiego haiku: Matsuo Basho

3. Skrótowość, czyli próba sięgnięcia sedna smaku życia

4. O współczesnych zbiorkach haiku

5. Z blasku, zachwytu i cierpienia rodzą się wiersze

Część trzecia

I Ty bądź choć przez chwilę artystą!

Baw i ciesz się razem z nami

1. Dzień jak co dzień

2. Świecie tak groźny i wielki, użycz mi szczęścia kropelki

3. Liczbo moja ulubiona, skrzydeł mi dodaj

4. Moj Przyjacielu, dobry jak chleb (wiejski, razowy), rękę mi podaj

5. Znowu dobry dzień. Słońce świeci zwyczajnie.

Nic się nie stało