Modernizm XXI wieku. „Nowe” poetyki

Nie chcę sugerować, że modernizm – jak on tutaj się pojawia – jest czymś normatywnym, że jest ważniejszy niż wcześniejsze ruchy poetyckie. Oczywiście, daje się wskazać kontynuację na dużą skalę pomiędzy modernizmem i romantyczną tradycją; wiele cech, na które będę wskazywać, można równie dobrze odnaleźć w poezji George’a Herberta jak u Eliota czy Pounda. Interesuje mnie tu jednak najbardziej niespełniona obietnica rewolucyjnego, poetyckiego impulsu, który tak silnie przenika do dzisiejszej poezji – poezji, która zajmuje wyjątkowo mało ambitne stanowisko, jeśli chodzi o materialność tekstu, to, co Chlebnikow opisał jako rozpoznanie, że „promienie słów są tylko widmami, za którymi stoi szereg alfabetu”. To jest to szczególne dziedzictwo wczesnego modernizmu, które nowe poetyki pragnęły odnowić. „Wyobrazić sobie język – powiedział Wittgenstein – to wyobrazić sobie sposób życia”. Ta książka bada tak zasadnicze poetyckie „wyobrażenia” – z początku wieku XX oraz XXI – tak, aby zauważyć, jak ich poszczególne „sposoby życia” zarówno zbiegają się, jak i rozchodzą.

Z Wprowadzenia Marjorie Perloff

Spis treści

Od tłumaczy  

Podziękowania  

Wprowadzenie   

Rozdział 1. Awangardowy  Eliot  

Rozdział 2. Różnicująca składnia Gertrudy Stein 

Rozdział 3. Konceptualna poetyka Marcela Duchampa  

Rozdział 4. Krajobrazy dźwiękowe Chlebnikowa: litera, liczba i poetyka „zaumu”

Rozdział 5. „Modernizm” na millennium  

Bibliografia  

Posłowie. Szczególne konstelacje. Wprowadzenie do 

pisarstwa krytycznego Marjorie Perloff 

(Tomasz Cieślak-Sokołowski,  Kacper Bartczak)  

Indeks nazwisk