Nauki o kulturze fizycznej

Skromny tytuł Nauki o kulturze fizycznej pełni rolę prostej fasady, skrywającej olśniewające przepychem wnętrze. Jej nowatorstwo i oryginalność stawiają ja w jednym rzędzie z najlepszymi osiągnięciami myśli zachodniej, co więcej, w opinii recenzentów, ujęcie prof. Andrzeja Pawłuckiego, Autora Nauk…, znacznie wyprzedza wszystko, co dotąd na ten temat opublikowano. W czym tkwi siła Nauk…? We wszechstronności, kompetencji i erudycji Autora oraz w zupełnie nowym postawieniu miejsca i roli tytułowych nauk. Otóż Autor sytuuje je w szerokim kontekście przyrodniczych nauk o człowieku, w jednym rzędzie z naukami medycznymi (nb. Autor mówi w tym miejscu o „naukach o kulturze medycznej”). Tym posunięciem Pawłucki nie tylko imponująco poszerzył grono potencjalnych odbiorców książki, ale przede wszystkim rzucił snop światła na nieoglądane dotąd rejony i aspekty kultury fizycznej. Z całą pewnością Nauki o kulturze fizycznej Andrzeja Pawłuckiego należą do najgoręcej oczekiwanych nowości tej wiosny! 

z recenzji:

Książka Andrzeja Pawłuckiego Nauki o kulturze fizycznej jest niezwykła. Jej niezwykłość polega na tym, że zawiera jedyne jak dotychczas uzasadnienie ontologiczne i socjologiczne tytułowych nauk. Spośród niewielu wypowiedzi i opracowań o znaczeniu naukoznawczym monografia Profesora Pawłuckiego wyróżnia się całościowym ujęciem zbioru tych nauk, a także śmiałym ich odniesieniem analogicznym do nauk medycznych, nazywanych przez Autora naukami o kulturze medycznej, oraz – teorii nauk przyrodniczych o człowieku, jako źródłowych w znaczeniu epistemologicznym dla tworzonych w ich obrębie swoistych technologii nauk praktycznych. Nie znajduję innego opracowania, w którym nauki o kulturze fizycznej zostałyby tak szeroko, wszechstronnie, kompetentnie i erudycyjnie przedstawione.

Książka jest pierwszą w Polsce próbą całościowego ujęcia nauk o kulturze fizycznej jako zbioru analogicznego do nauk o kulturze medycznej, z uwzględnieniem relacji obydwu zbiorów do nauk o człowieku. Z tego też powodu krąg czytelniczy ulega potencjalnie znacznemu poszerzeniu, obejmując zbiorowości nauk o kulturze z jednej strony oraz nauk przyrodniczych i medycznych z drugiej. Biorąc pod uwagę naukoznawcze znaczenie omawianej pracy, a w szczególności jej wkład do nauk o kulturze, proponuję także opublikowanie książki w języku angielskim. Bowiem ten polski model nauk o kulturze fizycznej wydaje mi się bardziej oryginalny, twórczy i zgodny z obiektywną rzeczywistością, aniżeli ten (nominalistyczny), który uprawiany jest w angielskiej lub niemieckiej wersji językowej.

prof. dr. hab. Zbigniewa Krawczyka

Spis treści:

Wstęp

Rozdział 1. Naukowa legitymizacja systemu kultury fizycznej
Czym jest kultura fizyczna?
Metafizyka wartości ciała
Absurd hathajogi
Zdrowie publiczne a systemy polityczne
Władza a zdrowie publiczne

Rozdział 2. O pojęciu nauk o kulturze fizycznej
Jak jest możliwe poznanie naukowe systemu kultury fizycznej?
Zakres pojęcia nauk
Metafizyczne podstawy uprawiania nauk o kulturze fizycznej

Rozdział 3. Systemy kulturowe czynności cielesnych przedmiotem poznania nauk o kulturze fizycznej
Społeczna racja systemu czynności kreacji cielesnej
Systemy kulturowe czynności cielesnych
Potoczna klasyfikacja nauk o kulturze fizycznej
Nauki humanistyczne o kulturze fizycznej
Kultura fizyczna jako pole myśli: uniwersalizm versus nominalizm
Nauki społeczne o kulturze fizycznej

Rozdział 4. Nauki o człowieku a nauki o kulturze fizycznej
Bioantropologowie - reprezentanci nauk o człowieku
Metoda socjologiczna
Skąd brało się złudzenie biologizmu praktyki społecznej?
Refleksyjni praktycy w naukach o człowieku
Znaczenie praktyczne wyjaśnień nauk o człowieku
Hipoteza skutku jako nowa wartość nauk o człowieku

Rozdział 5. Naukowa legitymizacja wychowania fizycznego -
systemu dla systemu
Teoria wychowania fizycznego - wiedza bez nauki
Podręcznikowa teoria
Naukowość teoretyków
Dlaczego kwestionujemy naukowość teorii wychowania fizycznego?
Pedagogika kultury fizycznej macierzą dla samorozwiązującej się
teorii wychowania fizycznego

Rozdział 6. Socjologiczne wyjaśnienie funkcji wychowania fizycznego
Co wniósł do nauki o wychowaniu fizycznym paradygmat kulturalizmu?
Swoi i obcy w teorii wychowania fizycznego
Osobliwość wychowania fizycznego ucznia późnej dorosłości

Rozdział 7. Naukowa legitymizacja systemu leczniczej kultury fizycznej -
rehabilitacji ruchowej. Co to jest teoria rehabilitacji ruchowej?...
Kultura fizyczna a kultura medyczna
Funkcja społeczna systemu medycznego i prozdrowotnego
Zależność odgrywania ról społecznych od uczestnictwa w kulturze fizycznej
Kultura fizyczna a kultura społeczna
Nauki o kulturze rehabilitacji cielesnej

Rozdział 8. Pedagogiczne uzasadnienie sensu wychowania zdrowotnego .
Pedagogika zdrowia jako nauka humanistyczna
Pielęgnacja jako najprostsze wychowanie fizyczne
Wychowanie zdrowotne jako relacja społeczna trzech stopni
Antyautorytarna pedagogika zdrowia
Superpedagogika zdrowia jako technologia edukacyjna

Rozdział 9. Naukowa legitymizacja systemu kultury fizycznej sportu
Rodowód nazwy „teoria sportu”
Praca jako praprzyczyna sportu
Wojna jako praprzyczyna sportu olimpijskiego
Narodziny technologa sportu. Trener w roli uczonego
Teoretyk sportu jako uczony pedagog, czyli kto?
Teoretyk sportu jako pedagog nauczający: nauczyciel w roli trenera

Rozdział 10. Sens czynu sportowca i niedorzeczność
wyczynu okazyjnego zabójcy - według pedagoga
Dwuprzyczynowość wychowania
Dwa zadania pedagoga akademickiego
Okazyjny zabójca
Nauczyciel sportu - niechętny uczeń pedagoga
Pedagog jako antropolog i etyk w jednej osobie
Korporeizm jako ahumanizm ponowoczesności
Biopedagog a bioetyk

Rozdział 11. Naukowa legitymizacja systemu rekreacji ruchowej
Co to jest teoria rekreacji ruchowej?
Ontologia społeczna rekreacji
Socjologiczne rozumienie początku rekreacji
Czym nie jest rekreacja?
Odpoczywanie czynne jako rekreacja w pobożności
Od bezczynności do zabawy jako rekreacyjnej czynności zapomnienia
Restytucja sił fizycznych jako „odnowa biologiczna”
Teoria rekreacji czy nauki o kulturze rekreacji fizycznej

Zakończenie
Bibliografia