Podstawy pedagogii osoby
- Rok wydania: 2022 Oprawa: miękka ISBN: 9788382700749 Ilość stron: 162 Format: 17,5 x 23,5 cm
W książce autor przedstawił fundamenty pedagogii osoby, nakreślił, w jaki sposób definiowana jest osoba, czym jest majeutyka jako sztuka (samo) wychowania osoby oraz zaprezentował, jakie są główne cele pedagogii osoby i w jaki sposób były/są realizowane.
Monografia składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy zatytułowany „Osoba ludzka – próby definicji” przedstawia rozwój historyczny i treściowy pojęcia „osoba” w trzech odsłonach: od Ojców Kapadockich do Tomasza z Akwinu, od Kartezjusza do Husserla oraz od Maritaina do Tischnera. Rozdział drugi noszący tytuł „Majeutyka osoby” wprowadza w teoretyczne rozumienie tego pojęcia oraz określa rolę tej metody w pedagogii osoby. Ostatni, trzeci rozdział publikacji to podstawowa charakterystyka pedagogii osoby w inspiracji katolickiej. Określa najważniejsze cele i sposoby realizacji procesu wychowawczego w pedagogii osoby.
W pracy wykorzystano refleksję filozoficzną i pedagogiczną wybranych myślicieli – pedagogów. Dobór wyznaczony został zgodnie z tradycją personalizmu teistycznego i polskiej myśli pedagogicznej. Wśród autorów, których refleksja podana została analizie i krytyce (oprócz klasyków personalizmu, takich jak: Augustyn, Boecjusz, Husserl, Kierkegaard, Maritain, Mounier, Spaemann, Tomasz z Akwinu), warto wymienić personalistów z Italii (Basti, Bellingreri, D’Arcais, Guardini, Possenti, Rigobello, Sanna, Stefanini, Vico) czy Polski (Blachnicki, Chudy, Gogacz, Granat, Krąpiec, Szołtysek, Tarnowski, Tischner, Wojtyła, Woroniecki).
Spis treści:
Wstęp
Rozdział 1. Osoba ludzka – próby definicji
1.1. Od Ojców Kapadockich do Tomasza z Akwinu
1.2. Od Kartezjusza do Husserla
1.3. Od Maritaina do Tischnera
Rozdział 2. Majeutyka osoby
2.1. Teoria aktu i możności jako podstawa metody majeutycznej
2.2. Majeutyka w wychowaniu człowieka-osoby
2.3. Człowiek (osoba ludzka) – podmiot (samo)wychowujący się i wychowywany
Rozdział 3. Podstawowa charakterystyka pedagogii osoby w inspiracji katolickiej
3.1. Pedagogia autonomii i samostanowienia (prawdy i wolności) – spotkanie i dialog z (o)sobą
3.2. Pedagogia miłości i spotkania (daru i odpowiedzialności) – spotkanie i dialog z Innym-Osobą
3.3. Pedagogia transcendencji i życia wiecznego (tajemnicy i celu) – spotkanie i dialog z Innym-Osobą
Zakończenie
Bibliografia