Proste myśli, trudne słowa Z perspektywy socjopedagogicznej o wizerunku osób z niepełnosprawnością intelektualną w literaturze pięknej

Celem niniejszego opracowania jest określenie socjopedagogicznych aspektów wizerunku osób z niepełnosprawnością intelektualną wykreowanego w tekstach literackich, operujących wprawdzie fikcyjnymi postaciami i realiami, ale posiadającymi zarazem walor powtarzalności motywów i wątków, które poddają się interpretacji wykraczającej poza ramy czysto literackiej teorii i krytyki. W tym przypadku chciałbym, aby znane ustalenia socjopedagogiki osób z niepełnosprawnością intelektualną skonfrontowane zostały ze sposobami, w jaki osoby te zaistniały w przestrzeni literackiej, jako postacie, wokół których budowane są zróżnicowane konstrukcje tematyczne i fabularne.

Spis treści:

Wstęp      


Rozdział pierwszy
Konteksty niepełnosprawności intelektualnej      

1.1. Niepełnosprawność intelektualna a upośledzenie umysłowe –
kontekst semantyczny      
1.2. Dzieje idiotyzmu – kontekst historyczny      
1.3. Wielokontekstowość naukowych ujęć
niepełnosprawności intelektualnej  
1.3.1. Integracja badań      
1.3.2. W stronę koncepcji społecznych – integracja, normalizacja,
wsparcie    
1.3.3. Inny – między dialogiką a hermeneutyką  
1.3.4. Medialne uwarunkowania kształtowania się wizerunku
osób niepełnosprawnych      
1.3.5. Kontekst heterologiczny – inspiracja i zobowiązanie      


Rozdział drugi
Tekst literacki w badaniach i praktyce pedagogicznej    

2.1. Pedagogika wobec tradycji hermeneutycznej    
2.2. Ikoniczność sztuki słowa      
2.3. Motywy i wątki pedagogiczne w literaturze pięknej
a pedagogiczna perspektywa odbiorcza i badawcza beletrystyki    



Rozdział trzeci
Koncepcja metodologiczna badań własnych       

3.1. Humanistyczny model integralności badań pedagogicznych  
3.2. Metodologiczne walory hermeneutyki
w badaniach interdyscyplinarnych     
3.3. Założenia projektu badawczego   
3.3.1. Wprowadzenie    
3.3.2. Problematyka, przedmiot i cele badań    
3.3.3. Dobór tekstów literackich i kontekstów interpretacyjnych    


Rozdział czwarty
Literacki obraz niepełnosprawności intelektualnej
jako źródło i element refleksji socjopedagogicznej      

4.1. Od baśniowej sprawiedliwości do filozoficznej „wiedzy tragicznej”      
4.1.1. Baśń jako zachęta do myślenia      
4.1.2. Baśnie o zamienionych dzieciach      
4.1.3. Motyw głuptasa w baśniach ludowych    
4.1.4. Źródła i aspekty „wiedzy tragicznej” – od baśni do realności    
4.2. Dynamika wizerunku osób z niepełnosprawnością intelektualną
w utworach beletrystycznych      
4.2.2. Poznanie i myślenie   
4.2.3. Język i mowa    
4.2.4. Emocje i zachowanie      
4.3. Kreacje literackie bohaterów z niepełnosprawnością intelektualną
w perspektywie odmienności i wyobcowania  
4.4. Relacje międzyosobowe wobec idei integracji i normalizacji    
4.5. Genialni idioci – rzeczywistość kliniczna i fikcja literacka      


Rozdział piąty
Fikcyjne narracje wobec pedagogicznej teorii i praktyki –
próba aplikacji    

5.1. Dialog hermeneutyki z heterologią – dopełnienie rozumienia     
5.2. Od eugeniki do eugeniki – pedagogiczny optymizm
między biologią i etyką      
5.3. Pedagogika osób z niepełnosprawnością intelektualną
wobec izonomicznych i heterologicznych nadużyć współczesności    

Zakończenie      
Proste i trudne (po)rozumienie   

Bibliografia      
Literatura podstawowa    
Literatura piękna    
Baśnie      
Adaptacje filmowe