Przez teksty Stanisława Marii Salińskiego

Książka Joanny Gajowieckiej-Misztal jest wnikliwym studium historycznoliterackim i teoretycznoliterackim twórczości jednego z najciekawszych pisarzy-marynistów. Na znane, jak i tworzone pod licznymi pseudonimami teksty Salińskiego, autorka patrzy między innymi z perspektywy marynistyki, cyklu literackiego, kultury popularnej i myśli postkolonialnej.

O autorze

Stanisław Maria Saliński (1902–1969) to nie tylko dziennikarz i marynarz, ale przede wszystkim pisarz często określany mianem marynisty. Urodzony na południowo-wschodnich rubieżach Imperium Rosyjskiego, po rewolucji październikowej przyjeżdża do Polski, wiąże się z „Kwadrygą”, przyjaźni się z Konstantym Ildefonsem Gałczyńskim. „Dziadzia”, jak nazywają go przyjaciele, debiutuje w 1928 roku cyklem Opowieści morskie. Książka ta, która wyrasta z ogromnej fascynacji morzem, wyznacza „oficjalny” kurs pisarstwa Salińskiego. Równolegle, najczęściej pod pseudonimem Jerzy Seweryn, prozaik tworzy popularne powieści obyczajowe.

SPIS TREŚCI

Wstęp  
Część I
CYKL, RE-CYCLING, CYKLICZNOŚĆ 
Opowieści morskie Stanisława Marii Salińskiego cyklem literackim?
Re-cycling Opowieści morskich Stanisława Marii Salińskiego? 
Ku cyklowi powieści ucyklicznionych. Hieroglify i Anna z Kamienia –
powieści ucyklicznionego czasu i przestrzeni 
Część II
Z PRĄDEM CZY POD PRĄD LITERATURY I KULTURY POPULARNEJ 
Literatura popularna a wczesna twórczość Salińskiego 
Kim jestem, gdy się (nie) podpisuję? 
Poetyka powieści popularnych pisarza 
Kobieta...  
...i mężczyzna 
Przestrzeń...  
...i czas  
Narrator/Autor 
W stronę mezaliansu marynistycznego 
Część III
PRZESTRZENIE I PATRZENIE – EGZOTYKA I POSTKOLONIALIZM W TEKSTACH STANISŁAWA MARII SALIŃSKIEGO
Tercet egzotyczny 
Saliński egzotyczny 
Saliński postkolonialny 
Zakończenie  
Literatura podmiotowa i przedmiotowa dotycząca twórczości Stanisława Marii Salińskiego 
Bibliografia 
Indeks nazwisk 
Spis ilustracji