Spotkania, które zmieniają O spotkaniu jako kategorii pedagogicznej i wydarzeniu wychowującym na drodze życia

[…] refleksja nad fenomenem spotkania i dialogu jest bez wątpienia niezwykle istotna we współczesnym dyskursie naukowym. Spotkanie i dialog […] towarzyszą ludzkości, w znacznej mierze rozstrzygając o tym, kim człowiek jest, kim się staje, do czego zmierza i aspiruje; słowem – decydują o jakości miejsca, jakie jednostka zajmuje w universum antroposfery aksjologicznej.

Na dodatek rozważanie problematyki spotkania i dialogu to zarazem stawianie pytań o możliwość poznania drugiego człowieka oraz nawiązywania z nim relacji interpersonalnych, to także wzbogacanie doświadczenia egzystencjalnie znaczącego, przekraczanie własnej jaźni ku Innym, odnoszenie się ku temu, co ponadjednostkowe. W istocie spotkanie i dialog zakładają możliwości przekraczania różnic, odnajdywania płaszczyzn sprzyjających wymianie myśli, rozstrzyganiu sporów, akceptacji wspólnych stanowisk, zaświadczania o człowieczeństwie w zróżnicowanej rzeczywistości.

[…] do ważnych zadań i wyzwań szkoły wyższej należy kreowanie takich warunków, które umożliwią studentom autentyczne doświadczanie spotkania i dialogu. A zatem, jeśli w toku kształcenia akademickiego studenci zostaną ukierunkowani na wszechstronny rozwój, zwłaszcza w zakresie otwartości swych możliwości poznawczych, interpretacyjnych oraz kreacyjnych, czyli – jeśli będą przysposabiani do naukowego poznawania świata, w tym zgłębiania prawdy o sobie samych, o otaczającej rzeczywistości, której są/będą aktywnymi uczestnikami oraz współkreatorami, to ich możliwości funkcjonowania w intensywnie zmieniającym się świecie mają szansę kształtować się bardziej wiarygodnie, wartościowo i efektywnie.

Zawarte w niniejszej publikacji treści, wynikające ze zderzenia teorii (idei) spotkania i dialogu z realnością – praktyką (doświadczaniem spotkania i dialogu w akademickiej edukacyjnej rzeczywistości) summa summarum kreują swoiste doświadczanie owych fenomenów mających swoje wyraźne usytuowanie aksjologiczne i antroposferyczne odniesienie.

Z recenzji prof. zw. dr hab. Urszuli Ostrowskiej 

  Książka przeznaczona jest dla zarówno nauczycieli, jak i studentów, lekarzy, duchownych, ludzi o wielkich sercach i otwartych umysłach. Generalnie chciałabym aby moimi odbiorcami stali się wszyscy zainteresowani sobą, jakością swoich relacji z innymi, życiem. Rynek główny książki to szkolnictwo, edukacja przede wszystkim na poziomie akademickim – studenci pedagogiki, psychologii, filozofii, teologii, seminaria duchowne, ale także uczniowie średnich szkół ogólnokształcących, humanistycznych, artystycznych. Myślę jednak, że i osoby starsze mogłyby być zainteresowane, szczególnie w aspekcie dokonywania pewnych życiowych podsumowań.

Spis treści:

Wstęp              

Rozdział pierwszy
Idea spotkania: od filozofii ku pedagogice         
1.1.    Pojęcie spotkania w filozofii dialogu          
1.1.1.    Geneza filozofii dialogu           
1.1.2.    Od dialogu do spotkania           
1.1.3.    Właściwości spotkania        
1.2.    Pojęcie spotkania w pedagogice          
1.2.1.    Idea spotkania w pedagogice zorientowanej humanistycznie       
1.2.2.    Wychowanie o charakterze relacyjnym
jako pole możliwych spotkań           
1.2.3.    Spotkanie jako fakt o charakterze wychowującym          
1.2.4.    Spotkanie jako kategoria pedagogiczna
na przykładzie kształcenia akademickiego           

Rozdział drugi
Wydarzenie spotkania         
2.1. Typologia, rodzaje, możliwe warianty spotkań    
2.1.1.    Spotkania dopełnienia           
2.1.2.    Spotkania wspólnego poczucia braku     
2.1.3.    Spotkania poczucia godności     
2.1.4.    Spotkania z Bogiem       
2.2. Warunki zaistnienia spotkania        
2.2.1.    Świadoma, zaangażowana i wzajemna egzystencja    
2.2.2.    Cielesność, czas, przestrzeń i inne narzędzia
warunkujące spotkanie        
2.2.3.    Rozporządzalność, nadzieja, zaufanie          
2.2.4.    Projektowanie spotkań jako ich warunek  
2.3.    Możliwe następstwa spotkań       
2.3.1.    Aksjologiczno-moralne i epistemologiczne
efekty spotkania        

Rozdział trzeci
Założenia badań własnych       
3.1.    Kulturowy kontekst potrzeby spotkania        
3.2.    Cel, przedmiot i problematyka badawcza       
3.3.    Przyjęta orientacja metodologiczna       
3.4.    Metody, techniki, narzędzia badawcze     
3.5.    Przebieg badań     
3.6.    Charakterystyka badanej grupy       
3.7.    Sposób prezentacji materiału z badań własnych     

Rozdział czwarty
Spotkanie jako wydarzenie wychowujące na drodze życia – w świetle badań własnych   
4.1.    Przedstawienie i omówienie wyników badań       
4.1.1.    Charakterystyka poglądów i postaw egzystencjalnych
badanych studentów pedagogiki     
4.1.2.    Rozumienie spotkania przez badanych studentów
pedagogiki        
4.1.3.    Spotkania w życiu badanych studentów pedagogiki     
4.1.4.    Potencjalna gotowość do spotkania
w opinii badanych studentów pedagogiki     
4.1.5.    Warunki wydarzenia się spotkania w opinii badanych
studentów pedagogiki     
4.1.6.    Zmiany wywołane w życiu badanych studentów pedagogiki
pod wpływem spotkania    
4.1.7.    Rola edukacji w stwarzaniu szans na wydarzenie się spotkania
w opinii badanych studentów pedagogiki    
4.1.8.    Wiedza o spotkaniu a świadomość i dojrzałość pedagogiczna
badanych studentów    
4.1.9.    Wpływ badań o spotkaniu na badanych studentów
pedagogiki    
4.2.    Podsumowanie i wnioski     

Zakończenie     

Post scriptum     

Bibliografia       

Załączniki     
Załącznik 1. Ankieta anonimowa „Staję się – spotykając” –
chwila refleksji nad sobą...     
Załącznik 2. Kwestionariusz wywiadu       

Summary