Światy dzieciństwa. Infantylizacje w literaturze i kulturze

Otrzymujemy księgę omawiającą podejmowane zagadnienie z różnych perspektyw i w odniesieniu do różnych zjawisk, z wykorzystaniem narzędzi wypracowanych przez różne szkoły metodologiczne, a jednocześnie – co stanowi rzadkość w tego typu wieloautorskich przedsięwzięciach – tom koherentny, zmierzający do jasno sformułowanych wniosków, które z jednej strony poszerzają istniejący stan wiedzy na temat poszczególnych twórców, dzieł, nurtów w literaturze i kulturze, z drugiej zaś mają przełożenie praktyczne, przede wszystkim w zakresie inspiracji dalszych badań i strategii „postępowania z literaturą” we wszystkich środowiskach, które są powołane do animacji postaw proksiążkowych.

Literatura dla dzieci i młodzieży od początków swego istnienia, a także – jak dowodzi Francesco M. Cataluccio – kultura współczesna dotknięte są „niedojrzałością, chorobą naszych czasów”. Choroba ta, jak dowodzi niniejsza książka, ujawnia się przede wszystkim w infantylizowaniu odbiorcy wirtualnego, bohatera, stosowanych w sztuce środków wyrazu, w formach ułatwionych i uproszczonych. Autorzy tomu dostrzegają to niebezpieczeństwo, zarazem jednak dowodzą, że infantylizacja jest formą strategii komunikacyjnych, przybiera często postać swoistej prowokacji, która – paradoksalnie – wydobywa pokłady mądrości, odpowiedzialności i dojrzałości hipotetycznego odbiorcy sztuki, wzmaga jego kreatywność i sprzyja rozwojowi kontaktów z literaturą i sztuką.