Szkoła na wirażu zmian politycznych Bez cenzury

    Lektura publikacji Bogusława Śliwerskiego przedstawia rzeczywistość edukacyjną w „krzywym zwierciadle”. Incydenty dostrzeżone, czy jak pisze sam Autor, o których jest informowany, przez zaniepokojonych, często bezradnych wobec nich pedagogów, rodziców, demaskują patologię, która bez skrupułów obejmuje każdy etap edukacji od przedszkola po szkołę wyższą, każdy podmiot pedagogicznych oddziaływań nie wyłączając małych dzieci i osób z niepełnosprawnością. Z treści publikacji wyłania się bardzo niekorzystny obraz polskiej szkoły, taki był jednak, jak rozumiem, zamiar Autora – „powiedzieć” głośno to, o czym wielu z pedagogów rozmawia w kuluarach szkolnych czy uczelnianych korytarzy. Nie oznacza to, że wszędzie jest równie źle, jak opisuje to Autor - że nie ma szkół, uczelni funkcjonujących prawidłowo, że nie ma ludzi z zasadami (z których można byłoby w sensie społecznym być dumnym). Dlatego, jak wyczytuję z publikacji, jej Autor nie dokonuje uogólnień, z konsekwencją trzyma się formuły egzemplifikacji, na ile jednak częstej, powtarzalnej – pozostawia ocenie czytelnika.

    Pewne jest jedno, że eseje autorstwa Bogusława Śliwerskiego nie pozwalają odbiorcy zostać wobec nich obojętnym. Jednych będą irytować, oburzać, innym pozwolą się z poglądami Autora zidentyfikować, dadzą odwagę do działania, otwartego sprzeciwu wobec dostrzeganych nieprawidłowości, jeszcze innych, mam nadzieję, zawstydzą, a może nawet przestraszą, co sprawi, że w podobnych sytuacjach (w swoim środowisku) zastanowią się czy milczeć, udać, że nie dostrzegają problemu, bo przecież postawy takie w efekcie i tak legitymizują patologię.[...]

     Publikacja Bogusława Śliwerskiego jest inspirująca i z innego powodu. Niewątpliwym jej walorem jest upowszechnianie wiedzy stricte naukowej. W swoich krótkich, nierzadko 1-2 stronicowych esejach Bogusław Śliwerski dba o wiarygodność naukową i odwoływanie się do autorów koncepcji, teorii czy klasyfikacji odnoszących się do zagadnienia.[...]

     Kolejny walor publikacji, wynikający z przyjętej stylistyki esejów pedagogicznych, to dzielenie się z czytelnikiem refleksją i „zaproszenie do spotkania i udziału” w wydarzeniach i debatach naukowych, w których nie miał on okazji brać bezpośredniego udziału, a które Autor (w nich uczestniczący) uznaje za znaczące dla refleksji pedagogicznej.[...]

     Z treści publikacji wyłania się konsekwentny obraz zaangażowania i troski jej Autora o kondycję pedagogiki jako nauki i szkoły jako obszaru koniecznego pedagogicznego zainteresowania - obu będących bezsprzecznie na tytułowym „wirażu”, aż nadto dobitnie zdefiniowanym przez Bogusława Śliwerskiego. Bogactwo dostrzeżonych przez Autora niebezpieczeństw, nieprawidłowości, wręcz patologii może „paraliżować”, wolę jednak myśleć, że stanie się inspiracją do działania, legitymacją do sprzeciwu i budowania koalicji, coraz potężniejszej w liczbie tych, którzy nie chcą godzić się na marginalizację pedagogiki jako nauki, a szkoły – edukacji jako nieistotnego epizodu w życiu człowieka.

Z recenzji prof. dr hab. Iwony Chrzanowskiej

Spis treści:

Kiedy polska oświata stanie się publiczna?       
Co we wczesnej edukacji jest banałem?       
Edukacja współczesnego dziecka – wartość czy banał?       
Troska o prawa dziecka jako konieczny etap w rozwoju kultury   
Kto i czyje interesy rozgrywa przedszkolną kartą?    
Wolontariacki Dzień Dziecka       
Dzieło i pedagogia Janusza Korczaka w nowym odczytaniu     
(Non-)sens zielonych szkół       
Wesoła szkoła       
Groźny w szkole incydent    
Przestępczość nieletnich, czyli co mówią fakty  
Pedagodzy walczą o młodzież    
Ideał a młodzież     
Po co szkołom patron?       
Głos profesora pedagogiki przeciwko szamanom
w publicznej debacie     
O edukacji w informatycznej mgle ponowoczesnego świata     
Pedagodzy w świecie fanfików, erpegowców, hakerów,
hejterów, hipsterów, inuksowców i blogasków       
Lu(łó-)dzki eksperyment pedagogiczny?       
Jak pod przymusem zmuszać uczniów?       
O autorytarnym wychowaniu     
Zimny chów niepełnosprawnych dzieci     
Nauczyciel wspierający jako persona non grata
w szkole integracyjnej       
Czarna pedagogika w roku Janusza Korczaka    
Uczniowie do szczot       
Kto ma płacić za nauczycielskie błędy?       
Kto kogo szykanuje w szkole? Z perspektywy outsidera       
Dlaczego nauczyciele tolerują mobbing w szkole?    
Pedagodzy nie dochodzą swoich praw, gdy są dyskryminowani   
Kto ma sumienie humanistyczne?     
Szkoła partnerska czy demokratyczna?   
Komu i po co są potrzebni rodzice w szkole?     
Sprawa Alana ma szerszy wymiar oświatowy i pedagogiczny   
Rodzice mają dość! Chcą rady szkoły     
Verba docent, exempla trahunt – szkoła jako prywatne
terytorium nieograniczonej władzy     
Artystyczna testomania    
„Zemsta” na nieukach CKE     
Matura z kaktusem     
Czy rzeczywiście primus inter pares?     
Kiepskie wyniki w znakomitych, zdaniem MEN, gimnazjach     
Wykoślawiona ewaluacja szkół    
Egzaminy merytoryczne i polityczne     
Po raz kolejny dorośli nie zdali matury,
a płacić ma za to młodzież?     
Szkoły z obsesją przełożonego    
Typy przywództwa w edukacji    
Wychowawca roku 2012 za 1,23 z VAT    
Szkoła psychopedagogicznej manipulacji   
Jak radzić sobie z opresorami, demonami czy wampirami władzy?  
Dyrektor szantażysta może stracić pracę! Oby!   
Jak szkolić niedouczonych dyrektorów szkół?    
Andragogika dezintegracji i demoralizacji    
O tym, jak niektórzy dyrektorzy liceów są na bakier
z rozumem, prawem pedagogiką    
Pozytywnie zakręceni    
Nauczyciele wolności     
Najlepszy wychowawca?     
E-wychowawcy po wirtualnych kursach   
M-learning w kształceniu dzieci, młodzieży i dorosłych  
Nowoczesna edukacja, ale... bez przyszłości   
Czy warto pisać własny program kształcenia?  
Edukacyjne zło-dziejstwo