Współpraca międzyorganizacyjna w sektorze kreatywnym. Kontekst sztuk performatywnych

Sektor kreatywny w ostatnich latach dynamicznie się rozwija, a współpraca międzyorganizacyjna – chociaż ważna w tym sektorze – nie była dotychczas szerzej rozpoznana, szczególnie w sztukach performatywnych oraz takich instytucjach kultury i sztuki, jak teatry. Tę lukę poznawczą wypełnia niniejsza monografia. Jednocześnie analizowanie funkcjonowania organizacji w oderwaniu od ich relacji z otoczeniem trudno racjonalnie uzasadnić, stąd współpraca międzyorganizacyjna oraz właściwe jej kształtowanie stanowią jeden z ważniejszych kierunków badawczych w obszarze zarządzania. Relacje kooperacyjne są pomocne w długofalowym rozwoju organizacji oraz budowaniu ich przewagi konkurencyjnej. Jak pisał William Shakespeare – „cały świat jest sceną, a aktorami ludzie”, którzy stoją właściwie za każdą umową, transakcją, projektem czy spotkaniem. I to właśnie ci „ludzie pracujący razem jako jedna grupa potrafią dokonać rzeczy, których osiągnięcie nie śniło się nikomu z osobna” [Franklin Delano Roosevelt]. Zjawisko współpracy od lat przyciąga zainteresowanie badawcze i wciąż wywołuje żywiołową dyskusję akademicką. Wielu badaczy wiąże z nurtem relacyjnym w zarządzaniu strategicznym nadzieję na lepsze zrozumienie obserwowanych zjawisk, a dzięki temu, także na doskonalenie ich podstaw teoretycznych. Aktualnie wydaje się, że w tym ujęciu artystyczne działalności twórcze mają wciąż wiele ważnego, ale i niezwykle ciekawego do zaproponowania. Publikacja stanowi propozycję wydawniczą, która łączy koncepcje stricte biznesowe z obszarem kultury i sztuki. Kooperacja w sztukach performatywnych jawi się jako zjawisko złożone oraz wielowymiarowe. Do opisu i zrozumienia takich zjawisk wykorzystano, doceniane przez coraz szersze grono badaczy, podejście interpretatywne w projektowaniu, realizacji i analizie badań jakościowych. Warto wskazać, iż monografia posiada walory utylitarne, które mogą stanowić wartość dla praktyków zarządzania, bowiem w książce znajdziemy rekomendacje oraz zalecenia dla menedżerów instytucji kultury i sztuki, jak również osób zarządzających w innych artystycznych działalnościach twórczych sektora kreatywnego.

Spis treści:

Wstęp

Rozdział 1. Współpraca międzyorganizacyjna – sposoby definiowania, podziału oraz rezultaty

1.1. Pojęcie współpracy międzyorganizacyjnej
1.2. Kryteria podziału i rodzaje współpracy międzyorganizacyjnej
1.3. Korzyści i koszty współpracy międzyorganizacyjnej

Rozdział 2. Wybrane teorie i koncepcje współpracy międzyorganizacyjnej

2.1. Przegląd teorii i koncepcji współpracy międzyorganizacyjnej
2.2. Teoria kosztów transakcyjnych
2.3. Teoria zasobowa
2.4. Podejście relacyjne i sieciowe

Rozdział 3. Sztuki performatywne jako element sektora kreatywnego

3.1. Terminologia, geneza i charakterystyka sektora kreatywnego
3.2. Pojęcie i miejsce sztuk performatywnych w sektorze kreatywnym
3.3. Teatry jako podmioty sztuk performatywnych – klasyfikacja i charakterystyka

Rozdział 4. Obszary i uwarunkowania współpracy międzyorganizacyjnej w sztukach performatywnych

4.1. Obszary współpracy międzyorganizacyjnej
4.2. Egzogeniczne uwarunkowania współpracy międzyorganizacyjnej
4.3. Endogeniczne uwarunkowania współpracy międzyorganizacyjnej

Rozdział 5. Ramy koncepcyjne i metodyka badań empirycznych

5.1. Problem, pytania i cele badawcze
5.2. Dobór podmiotów do badań – uzasadnienie i charakterystyka
5.3. Metodyka gromadzenia i analizy materiału empirycznego

Rozdział 6. Współpraca międzyorganizacyjna w sztukach performatywnych na przykładzie teatrów – wyniki badań empirycznych

6.1. Obszary i zakres współpracy teatrów
6.2. Rodzaje współpracy realizowanej przez teatry
6.3. Uwarunkowania egzogeniczne współpracy teatrów i ich charakterystyka
6.4. Uwarunkowania endogeniczne współpracy teatrów i ich charakterystyka
6.5. Wnioski, ograniczenia badawcze oraz kierunki przyszłych badań

Zakończenie
Spis tabel
Spis rysunków
Bibliografia
Załączniki