Wykorzystanie doświadczeń Unii Europejskiej w zakresie polityki spójności przez Mercosur
- Wydawca: Difin Rok wydania: 2016 Oprawa:broszurowa ISBN: 9788380853225 Ilość stron: 285 Format: 16x23 cm
We współczesnym zglobalizowanym świecie istnieje bardzo duże zapotrzebowanie na proponowanie najbardziej skutecznych rozwiązań, stanowiących odpowiedź na problemy społeczne, gospodarcze, polityczne. Monografia prezentuje proces transferu doświadczeń Unii Europejskiej w prowadzeniu polityki spójności do Ameryki Łacińskiej, na przykładzie Mercosur. Unia Europejska stawiana jest często jako punkt odniesienia w innych częściach świata ze względu na jej zaawansowanie w procesach integracyjnych oraz doświadczenie w prowadzeniu działań w wielu obszarach. Zarówno kraje nienależące do Unii Europejskiej jak i inne organizacje międzynarodowe uczą się analizując sukcesy oraz błędy popełniane przez inne organizacje. Starają się dzięki temu zastosować najodpowiedniejsze metody prowadzenia działań na swoich terytoriach. Polityka spójności (regionalna) UE jest polityką o znaczeniu strategicznym, która wspomaga procesy integracyjne, ma na celu wyrównywanie szans rozwojowych i posługuje się kompleksowym instrumentarium prawnym i finansowym stwarzając możliwości rozwoju regionów i poszczególnych państw UE. Ten swoisty „model” stał się inspiracją dla innych. W monografii scharakteryzowano politykę spójności UE (jako źródło transferu)oraz przedstawiono te elementy jej polityki, które zostały przeniesione (przetransferowane)do organizacji integracyjnej jaką jest Mercosur.
Spis treści:
Wstęp
1. Transfer polityki – ujęcie teoretyczne
Wstęp
1.1. Definicje, rodzaje i funkcje polityki
1.1.1. Polityka publiczna
1.2. Umiejscowienie koncepcji transferu polityki na gruncie teoretycznym: transfer, dyfuzja, konwergencja, izomorfizm, eksport polityki na poziomie międzynarodowym
1.3. Pojęcie transferu polityki
1.3.1. Przedmiot, powody, formy i typy transferu polityki
1.3.2. Podejścia analityczne do transferu polityki
1.3.3. Podmioty i sieci transferu polityki
1.3.4. Etapy transferu polityki
1.3.5. Poziomy transferu polityki
1.3.5.1. Transfer polityki z państw bardziej do mniej rozwiniętych
1.3.6. Bariery w transferze polityki
1.4. Transfer działań Unii Europejskiej
2. Polityka spójności Unii Europejskiej jako przedmiot inspiracji, uczenia się i transferu
Wstęp
2.1. Ewolucja polityki spójności UE i jej zasad
2.2. Podmiot, cele i nakłady finansowe w ramach polityki spójności
2.2.1. Podmiot polityki spójności
2.2.2. Cele i instrumenty finansowe polityki spójności
2.2.2.1. Finansowanie polityki spójności UE
2.2.2.2. Europejska współpraca terytorialna
2.3. Instytucje polityki spójności UE
2.3.1. Instytucje poziomu unijnego
2.3.2. Instytucje poziomu państw członkowskich
2.4. Polityka spójności jako źródło uczenia się i inspiracji dla państw pozaunijnych
3. Zarządzanie rozwojem terytorialnym w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach – podejście strategiczne
Wstęp
3.1. Modele rozwoju w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach
3.1.1. Podejście historyczne i metodyczne do zarządzania rozwojem regionalnym i lokalnym w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach
3.2. Decentralizacja w państwach Ameryki Łacińskiej i Karaibów
3.2.1. Decentralizacja polityczna w wybranych państwach Ameryki Łacińskiej
3.3. Zróżnicowanie poziomu rozwoju państw i regionów Ameryki Łacińskiej i Karaibów
3.3.1. Zróżnicowanie poziomu rozwoju regionów Ameryki Łacińskiej i Karaibów
3.3.2. Charakterystyka i przesłanki prowadzenia polityki rozwoju regionalnego w wybranych państwach Ameryki Łacińskiej i Karaibów
3.3.2.1. Argentyna
3.3.2.2. Boliwia
3.3.2.3. Brazylia
3.3.2.4. Paragwaj
3.3.2.5. Urugwaj
3.3.2.6. Wenezuela
3.3.2.7. Chile
3.3.2.8. Kolumbia
3.3.2.9. Ekwador
3.3.2.10. Peru
3.3.2.11. Gujana
3.3.2.12. Surinam
4. Mercosur jako odbiorca transferu w zakresie polityki regionalnej?
Wstęp
CZĘŚĆ PIERWSZA
4.1. Charakterystyka Mercosur
4.1.1. Instytucje Mercosur
4.1.2. Przesłanki prowadzenia polityki spójności w Mercosur
4.1.2.1. Zróżnicowanie poziomu rozwoju w Mercosur
4.1.3. Wsparcie UE dla procesów integracyjnych w Mercosur jako kanały transferu poprzedzające dialog i transfer w zakresie polityki spójności
4.1.3.1. Środki Europejskiego Banku Inwestycyjnego
4.1.3.2. Instrumenty wsparcia mieszanego (blended facility)
CZĘŚĆ DRUGA
4.1.4. Dialog Unii Europejskiej z Mercosur i jego państwami w zakresie polityki regionalnej oraz kanały transferu
4.1.4.1. Kanały transferu wspomagające dialog w zakresie polityki regionalnej
4.1.4.2. Transfer koncepcji spójności do dokumentów i programów w Mercosur
4.1.4.3. Polityka regionalna w ramach dialogu UE – CELAC
4.1.4.4. Podmioty i czynniki wpływające na transfer polityki spójności
4.2. Fundusz konwergencji strukturalnej Mercosur – FOCEM. Efekt transferu
4.2.1. Ewolucja budżetu FOCEM
4.2.2. Funkcjonowanie FOCEM
4.2.3. Projekty z dofinansowaniem FOCEM. Ocena efektywności i zakładane rezultaty
4.3. Współpraca transgraniczna w Mercosur i Ameryce Łacińskiej i na Karaibach. Efekt transferu
4.3.1. Współpraca zdecentralizowana między regionami UE a regionami Ameryki Łacińskiej i Karaibów
4.3.2. Instytucjonalne podstawy współpracy transgranicznej w Mercosur
4.3.3. Planowanie strategiczne współpracy transgranicznej w Mercosur
Wnioski i zakończenie
Bibliografia
Załącznik 1. Lista wywiadów
Spis tabel